za 24 sep 2022, 14:00 uur – Concertzender Live. Jazz kent vele legendarische tandems en ensembles: Charlie Parker met Dizzy Gillespie (Bird & Dizz), de kwintetten van Miles Davis met John Coltrane, Het Dave Brubeck Quartet met Paul Desmond, en dichter bij huis, de gebroeders Jacobs met Rita Reys. Ook het Clifford Brown/Max Roach Quintet schreef geschiedenis in de slechts tweeënhalf jaar van zijn bestaan, midden jaren ’50.
Los Angeles, herfst 1953. Drummer Max Roach krijgt de gelegenheid een kwintet samen te stellen – een lange reeks boekingen wordt door de impresario gegarandeerd. Roach laat de 23-jarige trompettist Clifford Brown (foto) overkomen vanuit de Oostkust, waar Brown zich inmiddels heeft bewezen in het Art Blakey Quintet (“A Night At Birdland”). Hiermee is de kiem gelegd voor een van de belangrijkste hardbop formaties van de jaren vijftig.
In tegenstelling tot vele andere trompettisten is Brown in staat om supersnelle melodische lijnen te combineren met een heldere, warme sound. Daarnaast is hij een onuitputtelijke bron van muzikale ideeën en een compositietalent.
In april 1954 staat het piepjonge kwintet in het Pasadena Civic Auditorium (California), met Teddy Edwards op tenor en Carl Perkins aan de piano. Bassist is George Bledsoe. In het uptempo All God’s Chillun Got Rhythm speelt Roach een van zijn kenmerkende, lang uitgesponnen en kraakheldere solo’s. Er zullen er nog vele volgen – ook in dit programma. In Sunset Eyes, een stuk van Teddy Edwards, wordt gas teruggenomen.
Het publiek reageert enthousiast. De piano had wel een stembeurtje kunnen gebruiken.
Enkele maanden later ontvangt Hollywood de muzikanten in het Shrine Auditorium. Nu met Harold Land tenor, Richie Powell piano en George Morrow bas. Het relaxte Jordu dankt zijn titel aan de componist: Duke Jordan. Het A-deel (van de standaardvorm AABA) laat een simpele, maar uiterst fraaie, melodische tegenbeweging horen in de blazers. De stevige B vormt daarmee een mooi contrast. Nog tijdens de lange drumsolo laat het publiek zijn waardering al blijken.
In het thema Parisian Thoroughfare, een stuk van Richie Powell’s broer Bud, klinken naast verkeersgeluiden ook ‘franse’ muziekcitaten: George Gershwin’s ‘An American In Paris’, en wie goed oplet hoort Jacques Offenbach. Ze houden wel van een citaatje.
Begin 1956 gaat het kwintet de studio in voor de opname van Clifford Brown and Max Roach at Basin Street. Nu met niemand minder dan Sonny Rollins op tenor. Ook de zes stukken van déze plaat zijn een feest voor het oor, met spetterende solo’s van Brown & Roach.
Het album werd door criticus Scott Yanow gewaardeerd als “… one of the 17 Essential Hard Bop Recordings.”
Concertzender Live – een programma van Jaap van de Klomp
