Alina Rotaru doet Sweelinck

Als we zoiets hebben als een nationaal componist, dan is dat ofwel Louis Andriessen of Jan Pieterszoon Sweelinck. Niemand anders binnen onze grenzen had zoveel aanzien en zoveel invloed op de rest van de wereld. Allebei verzamelden ze hele schares buitenlandse leerlingen om zich heen, waardoor hun muziek zich over nieuwe generaties verspreidde. Sweelinck werd zo, door zijn vele Duitse leerlingen, de stichter van de Noord-Duitse orgelschool. Zelfs in de tijd van Bach was hij nog een begrip. Hier horen we enkele van zijn grote hits voor klavecimbel, waaronder de Chromatische fantasie, de variaties over Mein junges leben hat ein End’ en het dansliedje Malle Sijmen. Ook horen we een fantasie die Sweelincks tijdgenoot John Bull over een (verloren) fuga van Sweelinck schreef.

Lucas Wiegerink (*1985) geeft dit Oude Muziekconcert nog een hedendaags concert. Hij leeft zich vooral uit op de middentoonstemming die in Sweelincks tijd gebruikelijk was: loepzuiver in de intervallen die je het meeste nodig hebt, maar soms juist knettervals. Sweelinck buit dat al af en toe uit (bijvoorbeeld in de Chromatische fantasie), maar Wiegerink gaat echt helemaal los. Des te hemelser klinkt de oplossing naar een welluidende samenklank.