Genre: Barok
Componisten/uitvoerenden: August Kühnel | Dieterich Buxtehude | Johann Michael Nicolai | Johann Schenk | Wim Kan
Opnametechniek: Wijnand de Groot
De viola da gamba was misschien wel het lievelingsinstrument van de zeventiende eeuw. Hier horen we hoe het op de verbeelding van componisten kon werken.
De viola da gamba, een neefje van de moderne strijkinstrumenten, moest het in de achttiende eeuw tegen de viool en de cello afleggen. In de zeventiende eeuw was die strijd nog lang niet beslecht. Zeker, de viool was in opkomst, maar als het lieflijk en menselijk moest zijn ging er toch niets boven de gamba.
In dit concert horen we niet minder dan vijf gambasonates van vier componisten. Soms klinken er zelfs twee gamba’s (we hebben u gehoord, Wim Kan). Opvallend zijn de titels. In twee gevallen komen de sonates uit gedrukte bundels met allegorische namen als ‘Echo van de Donau’ en ‘Nimfen van de Rijn’. Dit is niet alleen een poging om deze Duitse rivieren wat klassiek cachet te geven. Het toont vooral aan wat onze voorouders in de gamba hoorden: het ultieme instrument voor idyllische scènes. Bij deze klanken kon je de ellende van alledag vergeten.
