Wie vandaag googelt op “David Little componist”, krijgt David T. Little als resultaat. Deze Amerikaan was ten tijde van dit concert echter elf jaar, dus die zal het wel niet zijn.
Wie is die David Little dan wel, die hier op Nieuwjaarsdag 1990 belangrijk genoeg wordt gevonden voor een compleet concert? Waarschijnlijk een Brit, geboren in 1952, en in de leer gegaan bij Ton de Leeuw. Een beetje iemand van ons dus. Generatiegenoot van Finnisy, Ferneyhough en Birtwistle, die op het continent op zoek ging naar een alternatief voor dat eeuwige tonale conservatisme. Uiteindelijk (b)lijkt David Little niet zo gek progressief. Weliswaar schrikt hij niet terug voor extended technieken en complexe ritmes, maar een soort tonaliteit blijft hoog in het vaandel staan. Inspiratie kan komen van uitheemse culturen (Ch’i), of van een soort puur primitivisme (Stonehenge Studies).
Dertig jaar is helaas genoeg voor een componist om in de vergetelheid te raken. Dankzij ons archief kunnen we Little en zijn muziek weer vol in de schijnwerpers zetten.
