Genre: Piano
Componisten/uitvoerenden: Gerard von Brucken Fock | Johannes Brahms | Ludwig van Beethoven | Manuel de Falla
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Hebben de werken op dit recital iets met elkaar gemeen? Het zijn over het algemeen droomstukken, geen ramstukken.
Paul Komen koos een divers programma uit, waarin hij bovendien het onvermijdelijke met het onwaarschijnlijke combineert. Van Beethoven kiest hij de Sonate nr. 31 in As, een werk dat bescheiden afsteekt tussen de Hammerklaviersonate en de Sonate opus 111 uit dezelfde periode. Weliswaar eindigt dit lyrische werk in een flinke fuga, maar het monumentale (en notoir onspeelbare) brok graniet dat de Hammerklaviersonate afsluit is dit een heel bescheiden werkje.
Ook Brahms horen we van zijn introvertste kant, zoals zijn allerlaatste composities wel vaker naar binnen gekeerd zijn. Gerard von Brucken Fock (1859-1935), een Zeeuwse jonker wiens werk in de jaren negentig een kleine cultaanhang verwierf, kennen we vooral van natuurimpressies in experimenteel, laatromantisch idioom. Ook geen muziek die de hemel wil bestormen.
Dat geldt nog minder voor Frederic (of Federico) Mompou, de Catalaanse meester van het bescheiden pianowerk. Waar zijn tijdgenoten graag provoceerden door de klassieke vormen te combineren met een prikkelend idioom met veel dissonanten (of veel folklore, zoals zijn tijdgenoot Manuel de Falla), vulde Mompou zijn leven (en talloze kasten) met introverte, verstilde pianomuziek per strekkende meter. Echt opvallen deed hij niet, en op latere leeftijd raakte hij compleet in de vergetelheid. Pas na zijn dood begonnen pianisten zijn werk weer uit te graven.
