Een cellist in zijn element

In 1796 was Beethoven in Berlijn, aan het hof van de muziekminnende Pruisische koning. Daar kreeg hij de vraag van cellist Jean-Louis Duport of hij geen cellosonates wilde schrijven. Met zijn twee sonates opus 5 stond Beethoven aan het begin van een traditie, want geen enkele grote componist voor hem had een sonate voor dit instrument gemaakt. Beethoven zou er nog drie schrijven, eentje in zijn middenperiode en nog twee in zijn derde periode. De cellosonates vormen zo een staalkaart van Beethovens hele werk: uit elke periode zijn er één of twee ijkpunten.

Dat maakt het aantrekkelijk om ze samen uit te voeren: in één concert hoor je een wereld van stijlverschil, terwijl de bezetting constant blijft en het niveau onverminderd hoog: het is Beethoven tenslotte. Pieter Wispelwey heeft ze herhaaldelijk op concerten samen gebracht, soms zelfs alle vijf. In dit concert speelt hij vier van de vijf sonates. Alsnog goed voor een reis door Beethovens hele leven.