Componisten/uitvoerenden: Alejandro Matamala | Florian Maier | Florian van der Reijden | Friso van Wijck | Miranda Driessen
Opnametechniek: Cees Sterrenburg
Hatching souls, uit het ei kruipende zielen. Het klinkt lenteachtig, maar dat is de meeste muziek op dit concert niet bepaald.
Hatching souls is de titel van het laatste werk op het programma, geschreven door Florian Maier. Een andere Florian zou zelf als uitkomende ziel kunnen gelden: als twaalfjarig wonderkind schreef hij het tonale, neoklassiekige Het woud.
Deze luchtige knipoog naar Mozart blijkt een vreemde eend in de bijt. Al gauw krijgen we een andere betekenis van de concerttitel voorgeschoteld: de dood. Het lichaam is het ei en de ziel komt uit bij de dood. Hoewel… hebben deze componisten wel zoveel vertrouwen in een heerlijk hiernamaals? Matamala laat een ekster op een galg landen, Van Wijck haalt de raaf van Poe erbij (“nevermore”) en bij Driessen lukt het Jacob maar niet om de “stairway to heaven” uit zijn droom te herbouwen. En het laatste werk? Onduidelijk? Het begint geordend, met een dikke knipoog naar de Indiase muziek, maar daar breekt het steeds meer uit. Is dat de ziel die aan het keurslijf ontsnapt, of eerder de chaos die de heilzame meditatie verstoort?
