Meesters op de Gitaar 2002: Zoran Dukić

Veel, heel veel mensen leren akoestische gitaar spelen. De dikke variant, de dreadnought, gebruiken we voor folk en pop, de slankere variant voor flamenco en andere Spaanse of Latijns-Amerikaanse volksmuziek. Klassieke gitaarstukken zijn echter bij veel minder mensen bekend. Wie wat langer les heeft, leert misschien wel de stukken van Sor, Ponce en Tárrega kennen. Maar verder?

Daarvoor is de serie Meesters op de Gitaar. In een aantal concerten leert de liefhebber deze Spaanse luit met zijn breekbare, maar temperamentvolle geluid van binnen kennen. Vandaag is het beurt aan de Kroatische gitarist Zoran Dukić. Ponce en andere Spaanse meesters zijn zeker aanwezig, maar we horen vooral veel twintigste-eeuws werk. Zitten we met De Falla nog in Spanje, bij Malcom Arnold komen we in de Engelse muziek terecht – bij het zeer gematigde modernisme waar dat land patent op heeft. Ook horen we een stuk van Tōru Takemitsu, de Japanner die nooit teleurstelt en wiens werk, al is het nog zo modern, nooit een goed oor heeft gekwetst. Verder is er werk van Dukić’ Servische gitaarcollega Dušan Bogdanović.

Op het eind heeft de gitarist nog een ander idee. Meneer en mevrouw Dukić zijn namelijk onlangs ouders geworden van een tweeling. Hoe reageren ze op de concerten van hun vader. Gaan ze huilen, blijven ze rustig of vinden ze het helemaal geweldig? U mag het zelf gaan ontdekken.