Memoires

Het is een concert met oude bekenden. Vooral pianist Marcel Worms hebben we vaker met ‘nostalgisch’ repertoire gehoord: muziek uit het Interbellum, in de jaren dertig hoog gewaardeerd maar daarna in de vergetelheid geraakt. Ook de namen van harpiste Ernestine Stoop en saxofonist Arno Bornkamp hebben we beslist vaker gehoord.

Het concert bestaat uit twee delen. In het eerste deel horen we typische Marcel Worms-muziek: lichtvoetige neoklassieke werken van binnen- en buitenlandse meesters als Lex van Delden en André Caplet. Werken waarin de saxofoon, het instrument van de jazz en dus van de toekomst, vaak ruim baan kreeg. Of waarin de lichtvoetigheid van de harp ongehinderd tot haar recht kwam. In het tweede deel maken we een stap naar de na-oorlogse tijd. Of moeten we zeggen: de na-na-oorlogse tijd? We horen geen werk van de grote moderne kanonnen uit de jaren vijftig en zestig. De werken die we horen komen vooral van levende componisten en zijn na 1970 geschreven. Zo horen we onder meer Calliope Tsoupaki, de latere Componiste des Vaderlands, en Leo Samama, de componist-musicoloog die het tot bekende mediaverschijning schopte.