Ook in de tweede set maakt SFeQ nog steeds geen klassieke jazz, maar wel rasechte jazz. Klaar voor nog een ritje?
Zoals gebruikelijk bij jazzconcerten zijn er twee sets, een voor en een na de pauze. De sets worden als een eenheid gevoeld, ook al staan de nummers los van elkaar. Door de open filosofie van SFeQ lijken de nummer ook niet heel erg op elkaar. De opener is heel jazzy, ook op het eerste gehoor al. Het tweede nummer – ja, zeg het maar. De titel doet ons natuurlijk denken aan de elf Friese steden en de klassieke schaatstocht die erlangs loopt (en waarvan niemand kon bevroeden dat hij binnen vier maanden weer gehouden zou worden). Maar juist daar komt Indiase gast Manik Munde in actie. De tocht der tochten door de ogen/oren van iemand uit de tropen, het is weer heel wat anders…
