Componisten/uitvoerenden: Alexander Goehr | Martin Bresnick | Osvaldo Golijov
Opnametechniek: J. Kist
Een cello gaat prima samen met een piano. En met andere toetsiaanse instrumenten.
In dit concert speelt de cello in diverse opstellingen. Allereerst alleen, in een werk van Martin Bresnick. Vervolgens met piano. Deze combinatie kan dodelijk romantisch klinken, maar bij de Duitse Brit Alexander Goehr hoeven we daar niet al te bang voor te zijn. Maar dan: cello en vibrafoon? Cello en marimba? Hoe klinkt dat? Komen die doffe en redelijk zachte slaginstrumenten wel boven de volle toon van een cello uit? Wel als de componist het goed doet. Bij Songs of the mouse people horen we de cello meteen al onnatuurlijk hoog piepen. De vibrafoon heeft geen enkele moeite om er bovenuit te klinken. In Mariel volgt het instrument meer zijn natuurlijke lijn, maar de marimba zorgt wel dat hij druk bezig blijft en zo gehoord blijft.
Tot slot krijgen we de Suite italienne van Stravinski voorgeschoteld. O ja, zegt nu de kenner, dat is weer cello en piano. Mis. Juist in dit stuk speelt de cello niet mee. Zijn rol wordt nu eens overgenomen door de marimba. Kan de cellist een rustig toehoren hoe anderen dit stuk, dat hij al vaak heeft moeten spelen, ten beste brengen.
