Tussen tempel en circus

Het Brabants Kamerkoor is duidelijk geen oratoriumvereniging of renaissancekapel. Deze zangers zijn bij elkaar voor het moeilijkste moderne koorrepertoire. Hier horen we ze bijvoorbeeld bij het werk van Ton de Leeuw, de Nederlander die sterk op Frankrijk maar nog veel sterker op het verre oosten was gericht. De jonge Charles Ives laat zich van een onbekende kant zien met zijn zetting van psalm 67. Ook Stravinski’s Psalmensymfonie komt langs, in een bewerking voor koor, piano en slagwerk. De indtroductie van deze instrumenten blijkt een voorbode voor meer ritme en minder tempelige wijding. Met Bartóks Microcosmos zitten we op het Hongaarse platteland, en met Circus Band hebben we Ives ten voeten uit: banale melodieën in de mangel tot er een heerlijke chaos ontstaat.