Componisten/uitvoerenden: Alan Mills | Bohuslav Martinû | Francis Poulenc | Frank van Gompel | Philippe Gaubert | Sylvia Maessen | Vitezlava Kapralova
Opnametechniek: Kees Bijl, Fonografie
Vaak hoor je haar niet, de glasharmonica. Maar er hangt een enorme waas van mystiek rond dit instrument.
Als je met je vinger langs een nat glas gaat, hoor je een helder geluid. Eind achttiende eeuw kwam er iemand op het idee een heel instrument rond dat principe te bouwen: de glasharmonica. Het werd een rage, en glasharmonicaspelers toerden door half Europa. Ook Mozart schreef er muziek voor.
Het onaardse geluid bracht velen in verrukking. In het begin zagen mensen het vooral als heilzaam: misschien kon de glasharmonica zenuwzieken genezen? Al gauw draaide de stemming zich om en dachten velen dat je er juist gek van kon worden. Na het begin van de negentiende eeuw hoorde je er niet zoveel meer over.
In onze verlichte tijd, waarin we zijn doodgegooid met bijzondere geluiden uit synthesizers, denkt niemand meer in alle ernst dat je gek kunt worden van een glasharmonica. Maar het aura rond dit instrument blijft intrigeren. Sopraan Irene Maessen heeft zich voor dit concert erop toegelegd. We horen arrangementen van twintigste-eeuwse liederen en originele composities. Tussendoor horen we ook de andere instrumentalisten in diverse combinaties.
