Componisten/uitvoerenden: Claudio Ambrosini | Federico Incardona | Francesco Pennisi | Franco Donatoni | Giuseppe Soccio | Karlheinz Stockhausen | Luciano Berio | Luigi Nono | Pierre Boulez | Salvatore Sciarrino | Sergio Lanza | Sylvano Bussotti
Italië heeft niet meer de absolute leiding in de klassieke muziek, maar het componeren zit dit volk nog steeds in het bloed.
In dit concert uit 1986 horen we kamermuziek van diverse (toen) levende componisten, allemaal Italianen. Is er zoiets als een Italiaanse stijl van na de oorlog? Moeilijk te zeggen. Misschien is het wel typisch Italiaans om altijd de mens in de muziek in het oog te houden. Nooit krijgen de cijfertjes, het systeem achter de noten, het alleen voor het zeggen. Luigi Nono was bijvoorbeeld veel expressiever dan Boulez en Stockhausen, en Berio stelde in zijn kamermuziekwerken de logica van instrument en bespeler centraal.
In dit concert geen Nono en Berio, maar vooral jongere componisten. In een tijd dat de rest van Europa terugging naar toegankelijkere structuren, bleven Italianen juist opmerkelijk radicaal componeren. De muziek van Donatoni, Busotti en Sciarrino is onmiskenbaar van deze tijd, maar spreekt ook modernisten van de oude stempel aan.
