Genre: Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Emmanuel Chabrier | Gabriel Fauré | Richard Wagner
Opnametechniek: Ernst-Jan Fröhlich
U denkt bij Wagner aan groot, groter, grootst? Hier hoort u hem met één enkele zangeres en één enkele piano, op een plaats waar u hoogstwaarschijnlijk nog nooit geweest bent!
Wagner werkte met enorme orkesten en vroeg zangers met een dito volume. Niet eens zozeer uit megalomanie, wel omdat hij heel vastomlijnd hoorde hoe zijn muziek moest klinken. Concessies aan de praktijk werden daarbij niet gedaan; daarvoor vond hij zichzelf te belangrijk. Maar de stap van een enorm orkest naar een enkele piano is niet zo vreemd als hij lijkt. Wagner schreef zelf zijn vier Wesendonck-Lieder, waarin hij ook aan een piano genoeg heeft. Eén van die liederen lijkt wel heel erg op een passage uit Tristan und Isolde. Het kan dus wél!
In de artiestenfoyer van het Concertgebouw brengt het Wagnergenootschap twee passages uit Der Ring des Nibelungen op deze manier stiekempjes tot leven. Ze leggen nog een ander dwarsverband. Ook in dit concert – als je het zo mag noemen – klinken twee stukjes van Franse componisten die je totaal niet met Wagner associeert. Maar de betekenis van Wagner voor zijn tijdgenoten was enorm. Daarom gingen ook Emmanuel Chabrier en Gabriel Fauré op bedevaart naar Bayreuth. Hun souvenirs voor piano getuigen van hun Wagnerliefde.
