Een monument op een monument

Het is niet op één jaartal of decennium terug te voeren, maar eind jaren zestig, begin jaren zeventig ging het hard voor de oudemuziekbeweging. Steeds meer musici gingen eisen dat oude partituren werden uitgevoerd op instrumenten uit die tijd of kopieën daarvan, en leerden die ook zelf bespelen. De pianoforte bleef vaak buiten beschouwing, omdat de toetsenmannen zich liever op het klavecimbel lieten horen. Hoogland zag echter al vroeg de mogelijkheden van Haydn, Mozart en Beethoven op een pianoforte in: door de veel lichtere aanslag, de afwijkende mechaniek en andere snaarspanning hoor je direct verschil. Hoogland neemt ons hier, in de instrumentencollectie van het Haags Gemeentemuseum, mee op reis lang de lange klassieke periode: hij begint met Carl Philipp Emanuel Bach (bij uitstek de componist van het rococo of voorklassiek) en gaat dan verder langs Mozart, Haydn en Beethoven of bij de vroegromantische Schubert te eindigen. Helaas gaf de pianist geen toestemming om de Schubertsonate uit te zenden.