Nieuwe Rietoogst

In 1985 kwam een vijftal jonge blaasinstrumentalisten bij elkaar. Rietblazers om precies te zijn, vier houtblazers en een saxofonist. Het repertoire werd hedendaags en de presentatie werd een beetje popachtig. Niet dat de leden zich in extravagante kostuums hesen en het publiek lieten crowdsurfen, maar het staande spelen, met de gezichten naar het publiek en niet naar de bladmuziek, was al een hele stap voorwaarts.

De tijd schreed voort, de heren werden ouder en af en toe viel er een ensemblelid weg, waarvoor dan gauw een vervanger werd aangetrokken. Af en toe kwam er een uitstapje naar oude(re) muziek, naar jazz of naar pop. Maar de geest en geestdrift veranderden niet. De kern van het repertoire blijft bestaan uit hedendaagse muziek, soms door de leden gearrangeerd maar vaak speciaal voor het ensemble gecomponeerd.

In dit stuk treffen we stukken aan van vertrouwde Nederlandse namen als Mayke Nas, Gerard Beljon en Sander Germanus, die zoals altijd graag de microtonale mogelijkheden van deze instrumenten verkent. We treffen arrangementen aan van Frank Zappa (die we natuurlijk kennen) en van Michael Moore (die we hopelijk kennen). Popmuziek en filmmuziek, maar denk maar niet dat je het gemakkelijk krijgt. Zappa’s verschrikkelijk snelle noten in extreem complexe (soms zelfs geneste) antimetrische figuren is zeker geen hitparadevoer!

Twee mensen behoeven misschien wat meer introductie. Babür Tongur is een Turkse componist die sinds 2009 (dus jaren na dit concert) in Canada woont en werkt. Als conservatoriumdocent geeft hij piano- en vioolles, maar hij blijkt ook met blazers uit de voeten te kunnen. Alban Wesly, ongetwijfeld genoemd naar die andere grote componerende Alban, is de fagottist van Calefax. Na het spelen van zoveel uitdagende moderne partituren wil hij het zelf weleens proberen.