Componisten/uitvoerenden: Arthur Schwartz | Dave Brubeck | Duke Ellington | Ernst Glerum | Frederick Loewe | Harold Arlen | Jerome Kern | Johnny Mercer | Richard Rodgers | Sammy Fain
Opnametechniek: Jasper Noë
Peggy Larson is sinds begin jaren tachtig bijzonder actief als jazzzangeres. Hier legt ze een indrukwekkende staalkaart aan standards op de mat.
Goed, het hoort natuurlijk bij je vak als jazzmuzikant dat je tientallen, nee honderden jazzstandards uit je hoofd kent. Maar je kunt dat wel op verschillende manieren doen. Je kunt je er als jazzmuzikant makkelijk vanaf maken met de allerbekendste nummers. Het publiek klapt toch wel en jij slaat je er gemakkelijk doorheen, want honderden anderen hebben het je voorgedaan. Anderzijds kun je ook een heel concert lang eigen nummers zingen. Die kent niemand en dan gaat ook niemand je afrekenen op de uitvoering van een ander.
De mix waar Peggy Larson en haar ritmesectie voor kiezen is uitdagend en afgewogen. Er is zeker showmuziek, onverwoestbare klassiekers van Jerome Kern of Richard Rodgers. Maar er zijn ook composities van Duke Ellington, Dave Brubeck en zelfs Sonny Rodgers – voor wie je als vocalist toch een stuk dieper de theorie in moet duiken. Verder zijn er countrynummers (geen alledaagse verschijning op een jazzconcert) en eigen composities – van elke uitvoerende één.
