Op 1 juli overleed Richard Taruskin. Deze Amerikaan was de grootste en bekendste musicoloog van zijn tijd. Ook voor niet-vaklui was hij van groot belang, zoals uit dit programma wel duidelijk wordt!
Richard Taruskin (1945-2022) was niet vies van een beetje controverse. Collega’s, musici, componisten – geen reputatie was heilig. Maar de inzichten die hij had leidden vaak tot discussie en hebben de muziekwereld diepgaand beïnvloed. Ook de muziek die u als concertganger en luisteraar hoort heeft ermee te maken.
In dit programma laten we muziek horen die Taruskins bijzondere belangstelling had, op welke manier dan ook. Om te beginnen horen we Le sacre du printemps van Stravinski. Taruskin toonde aan hoe ‘Russisch’ en folkloristisch de muziek wel was – iets wat de componist altijd tegensprak.
Dan horen we muziek van Pierre Boulez. Taruskin zette grote vraagtekens bij de avant-gardemuziek. Hij ontketende een debat tussen voor- en tegenstanders dat nog steeds wordt uitgevochten.
Als laatste gaan we naar Telemann, de grote held van de Oude Muziekbeweging. Taruskin betoogde dat de manier waarop Harnoncourt, Herreweghe en Brüggen vanaf de jaren zeventig Oude Muziek gingen spelen, meer zegt over onze tijd dan over de tijd waarin de muziek geschreven werd. Niet bepaald wat de voorvechters van de ‘authentieke’ praktijk wilden horen!
Richard Taruskin liet ons als geen ander nadenken over muziek. Na zijn bijdragen luister je anders naar stukken die je al twintig keer gehoord hebt. Goede muziek wordt daar alleen maar beter van.
1. Igor Stravinski – Le sacre du printemps (versie voor twee piano’s)
2. Pierre Boulez – Le marteau sans maître
3. Georg Philipp Telemann – Kwartet nr. 6 in e
4. Georg Philipp Telemann – Kwartet nr. 1 in D
5. Georg Philipp Telemann – Fantasie nr. 7 in Es voor viool solo
Samenstelling:
