Delusion of the Fury van Harry Partch. Microtonaliteit op zelfgebouwde instrumenten
Vandaag gaat in Ongehoord de meeste aandacht uit naar een nieuwe cd met daarop het laatste theaterstuk van de Amerikaanse componist Harry Partch (1901-1974), getiteld ‘Delusion of the Fury’ (1965/66).
Partch schiep vanaf de jaren ‘30 van de 20e eeuw een eigen muzikaal universum waarin microtonaliteit een belangrijke rol speelde. Om zijn composities te laten klinken, ontwierp en maakte hij ook speciale instrumenten.
‘Delusion of the Fury’ bestaat uit 2 akten. De eerste is gebaseerd op een Japans Noh-drama en de tweede op een Ethiopisch volksverhaal.
Verder hoort u in deze aflevering een aantal korte werken van een componist die vooral bekend is geworden en gebleven als dirigent: de Italiaan Giuseppe Sinopoli.
- Harry Partch uit Delusion of the Fury – Exordium & Act I ‘On a Japanese Theme’
Ensemble MusikFabrik
Wergo WER 6871 2 - Giuseppe Sinopoli: Isoritmi Nr. 2 ‘Volte’ for magnetic tape (1972)
- Giuseppe Sinopoli: Suite voor piano ‘Suite balletto’ (1964).
Francesco Allegro, piano - Giuseppe Sinopoli: Corale.
Francesco Allegro, piano
Da Vinci Classics C00585
Samenstelling:
