Zwerven door de Renaissance

Weemoed, of melancholie, is van oudsher in verbinding gebracht met zwarte gal. Maar ook de Harmonie der Sferen en in het bijzonder de planeet Saturnus werd geassocieerd met zwaarmoedige ernst.
Vele componisten uit de Renaissance hebben dit thema op muziek gezet.

Anoniem
1. Cor mio volonturioso

Josquin Desprez (ca.1450-1521)
2. Plaine de deuil

Jean de Castro (ca.1540-ca.1600)
3. Je suis tellement langoureux
Ensemble Daedalus olv. Roberto Festa

Jean Boyer (voor 1600-1648)
4. Que feray-je?

Pierre Guédron (ca.1565-1620)
5. Bien qu’un cruel martire
Claire Lefilliâtre, sopraan. Bruno le Levreur, countertenor. Serge Goubioud, tenor. Marc Mauillon, bariton. Le Poème Harmonique olv. Vincent Dumestre

Luca Marenzio (1553-1599)
6. Se quel dolor che va inanzi al morire
7. Solo e pensoso

Salomone Rossi (ca.1570-ca.1630)
8. Queste lagrime amare

Carlo Gesualdo (ca.1561-1613)
9. Madrigaal Mercè grido piangendo
Ensemble Daedalus olv. Roberto Festa

Pierre Guédron
10. Belle qui m’avez blessé

Guillaume Costeley (ca.1530-1606)
11. J’aime trop mieuz souffrir la mort
Claire Lefilliâtre, sopraan. Bruno le Levreur, countertenor. Serge Goubioud, tenor. Marc Mauillon, bariton. Le Poème Harmonique olv. Vincent Dumestre

Aanvulling:
John Dowland
12. Semper Dowland, semper dolens
Hathor Consort olv. Romina Lischka, discantgamba