Alles is relatief, maar begin jaren zeventig is het -behoudens een enkele coup door het leger waarbij de koning en zijn regering worden afgezet- betrekkelijk rustig in Afghanistan. De Russen komen nog niet en een van staatswege opgelegde Taliban-doctrine -die domweg alle muziek taboe zal verklaren- is in dit tijdsgewricht hooguit een bizarre, boze droom die ver afstaat van de alledaagse werkelijkheid. In die 'zorgeloze' vroege seventies verricht Jean-Benoit Kauffmann -een door Afghanistan reizende muziekvorser- geweldig muzikaal missiewerk als hij de zang van de heren Tanbaku en Nahim vastlegt, evenals hun wondermooie klanken op de langhalsluiten tanbur en rubab. Vanuit een nog muzikaal ongeschonden Afghanistan krijgen we zo op de lp 'L'Afghanistan Eternel' (Arion ARN 33502, opnamen uit 1973, uitgebracht in 1979) liederen over de liefde en over een rijk heroisch verleden te horen. Muziek die daar natuurlijk altijd vrijelijk vertolkt en beluisterd zou moeten kunnen worden. (lees verder in programmagids)
