De film ‘Bab Aziz, The Prince who was gazing upon his soul’ uit 2005. is een woestijnvertelling van de Tunesische cineast Nacer Khemir.
Bab Aziz is een blinde derwisj die samen met zijn kleindochtertje Ishtar op zoek is naar de dansende derwisjen die eens in de dertig jaar ergens in de Sahara samenkomen. Niemand weet precies waar deze geheime verzamelplaats is. Alleen zij die het ware geloof bezitten en met hun hart kunnen luisteren naar de immense stilte van de woestijn, weten de plek moeiteloos te vinden.
Het loopt goed af voor Bab Aziz en Ishtar want de woestijn is de derwisjes goed gestemd en uiteindelijk onthult zij het geheim van de verzamelplaats. Hier neemt de oude Bab Aziz afscheid van zijn kleindochter en vertrouwt hij haar toe aan Zaid, een van de personen die ze onderweg zijn tegengekomen. Samen wonen ze het sprankelend en hypnotiserend schouwspel bij van de dansende derwisjen… Voor Bab Aziz is de tijd gekomen om zich te mengen met het zand om zo deel uit te maken van de vele verhalen en legendes.
Nacer Khemir wil met zijn film ‘Bab Aziz’ een open, tolerante en vriendelijke Islam laten zien. Volgens hem brengen het fundamentalisme en radicalisme schade aan het imago van de islam, terwijl de islamitische cultuur juist vol is van liefde en wijsheid.
