In mei is In de schijnwerper gewijd aan Luciano Berio die leefde van 1925 tot 2003. Luciano Berio (1925-2003) was erg geïnteresseerd in de mogelijkheden van instrumenten en instrumentalisten en probeerde die te verruimen. Hij schreef stukken waarin hij de musici op de proef stelde en inspireerde met stukken die zo muzikaal zijn dat bijna iedereen ze wil spelen. Een voorbeeld is de 3e Sequenza, geschreven menselijke stem en meer in het bijzonder die van zijn vrouw, sopraan Cathy Berberian. Nadat Berberian de toon zette, kwma het stuk op het repetoire van veel andere zangeressen, alleen: wat te doen na de geweldige uitvoering van Berberian? U hoort die bij ons.
Berio bewerkte zijn eigen muziek ook wel. Sommige sequenza’s verschenen in andere versies voor ensemble of orkest. Arrangeren en bestaand materiaal opnieuw gebruiken is een van de kenmerken van Berio’s muziek. Dat deed hij ook met het pianoconcert Points on the curve to find uit 1974. In 1988 verscheen Berio’s tweede pianoconcert, waarin het eerste deels werd opgenomen, al zijn beide werken heel anders van sfeer.
Berio studeerde compositie in Italië, maar trok al vroeg naar West-Duitsland en ontwikkelde zich tot een van de pioniers van de elektronische muziek. In een werk als Visage (1961) liet hij elektronische muziek, de menselijke stem, het theater en de relatie tussen taal en muziek samen komen. Het stuk draait om de ontwikkeling van de taal van kind tot volwassene.
