César Franck (1822-1890) was gedeeltelijk een laatbloeier. Als tiener had hij weliswaar al een succesvolle carrière als reizend pianovirtuoos en schreef hij voor eigen gebruik stukken die helemaal passen bij de smaak van die tijd. Dat bestaan bevredigde hem echter niet. Franck legde zich liever toe op een carrière als organist en docent aan het Parijse conservatorium. Daarin kon hij ook meer kwijt van zijn katholieke geloof, dat aanleiding gaf tot korte vocale werken en – later – grote stukken voor orgel. Het zou tot een jaar of vijftien voor zijn dood duren eer Franck de stijl vond die hem zo herkenbaar maakte. In onze uitzendingen van In de Schijnwerper kunt u deze ontwikkeling op de voet volgen. U hoort onder andere Francks Tweede pianoconcert, door Martijn van den Hoek en Het Gelders Orkest o.l.v. Roberto Benzi en delen uit Les sept paroles du Christ door het Ensemble Vocal de Lausanne o.l.v. Michel Corboz.
