Chris Connor was een van de meest prominente vocalistes uit de zogeheten Cool School. Op 29 augustus j.l. overleed ze.
Als muziek een kleur heeft, zou je kunnen zeggen dat die van de cool jazz bestaat uit pasteltinten. De muziek heeft een droge toon en vloeiende lijnen. Tegelijk met de cool jazz, kreeg je allerlei vocalisten die op zo’n zelfde wijze gingen zingen: onderkoeld en vrijwel zonder vibrato.
Met name de aan het eind van de jaren veertig zeer moderne band van Stan Kenton profileerde zich met zulke stemmen. Want, vond Kenton, hun lage stemmen combineerden fraai met het hoge koperwerk van z’n orkest. Aanvankelijk had Kenton de beschikking over de legendarische Anita O’Day, die werd opgevolgd door de even legendarische June Christy, die op haar beurt weer plaats maakte voor Chris Connor.
Deze dochter van een violist uit Kansas City, studeerde aanvankelijk klarinet maar beslootal snel te gaan zingen. Na een korte stint bij de band van Claude Thornhill was ze bij Kenton terechtgekomen, en in 1953 begon ze een loopbaan als solozangeres die zou voortduren tot enkele jaren geleden.
Wat haar stijl kenmerkte is zowel sensualiteit als het zo veel mogelijk weglaten van alles wat overbodig is. ‘Hoe simpeler het is, hoe beter het voor mij uitpakt,’ zei ze er zelf van. Chris Connor maakte naam met tijdloos mooie vertolkingen van nummers als ‘All About Ronnie’, ‘Lullaby of Birdland’ en ‘A Cottage for Sale’.
Een uur met de koele stemmen van Chris Connor, Anita O’Day en June Christy.
Paleis van de Weemoed, zondag 6 september, 17.00 uur. Daarna via ‘uitzending gemist’.
