1685

Wist u het? Spoiler: 1985 is het geboortejaar van Bach, Händel én Scarlatti. Een gouden jaartal voor de muziek, kun je dus wel zeggen. Scarlatti werd bekend met zijn corebusiness: eendelige sonates voor klavecimbel schrijven. Ruim zeshonderd schreef hij er en ze zijn allemaal goed. Vaak worden ze ook op piano gespeeld en dat kan prima.

Waar Scarlatti uitblinkt in eenvoud, is Bach de meester van de complexiteit. Muziek kan bij hem nooit complex genoeg zijn. Altijd probeert hij melodieën van een degelijk contrapunt te voorzien en onalledaagse harmonieën in te zetten. Bach krijgt helemaal vleugels als hij in zijn mogelijkheden beperkt wordt. Schrijft hij voor één enkele viool, dan stijgt hij ver boven zichzelf uit. Ondanks de grote beperkingen schept Bach een dichte polyfone structuur en weet hij een chaconne een kwartier lang spannend te houden.

Vreemde eend in de bijt is Brahms. Met het geboortejaar 1833 kwam hij pas kijken toen deze drie grootheden allang dood en waren. Zijn stijl is er ook naar: die is romantisch. Brahms schreef zijn leven lang kamermuziek, maar aan de vioolsonate waagde hij zich pas op latere leeftijd. Waarschijnlijk deed hij dat omdat Beethoven in dat genre zijn sporen had verdiend: Brahms moet gedacht hebben dat hij daar weinig aan toe te voegen had. Zijn drie sonates zijn het wachten in ieder geval meer dan waard. Zeldzaam mooie muziek weet Brahms in zijn rijpe jaren te produceren. We zouden er nog veel meer over kunnen zeggen, maar we laten u liever gewoon luisteren.