Astrid Kruisselbrink – Componistenportet #1

Bovendien had ze net daarvoor een wereldpremière op een wereldpodium misgelopen: haar Strokes zou door het sterrenduo Gerard Bouwhuis en Heleen Hulst (onder meer het brein achter Nieuw Amsterdams Peil) op November Music boven de doopvont worden gehouden. Lukte niet op tijd. Gelukkig kwam het ruim op tijd voor dit concert.

Kenmerkend voor haar werk is de in theorie heel dichte en ondoorzichtige structuur, die er toch glashelder uitkomt. Hoor je een omschrijving van haar werk, dan verwacht je iets rommeligs of zwaars; hoor je het werk zelf, dan sta je ervan te kijken hoe welluidend en goed te volgen het toonmateriaal op je af komt – zonder een moment saai te worden. In Goin’ down staat de blues centraal, die uitkristalliseert in neerwaartse arpeggio’s. In Strokes wil de componiste een streling vatten in een tienklank – een zware dissonant, maar o wat wordt hij handig opgebouwd. Beide werken bieden blijkbaar de nodige vrijheid in interpretatie: ze worden twee keer uitgevoerd en de twee uitvoeringen verschillen aanzienlijk. Speech ten slotte is andere koek. In dit a capellawerk wordt niet alleen een muzikaal gegeven maar in de eerste plaats een tekst ontleed.