Indiase klassieke muziek heeft de reputatie van een moeilijk doordringbare kennersmuziek. Eigenlijk is dat nergens voor nodig.
Toegegeven: er komt nogal wat muziektheorie bij kijken. Welke raga (toonladder) en tala (ritmepatroon) worden er gebruikt, en bij welke gelegenheden komen die te pas? Welke vrijheid hebben de musici, binnen welke grenzen moeten ze blijven? Je moet een kenner zijn om dat te weten. Kenners weten dat dit raga’s zijn voor op de late avond, en hebben die voor dat doel bij elkaar gezet.
Maar je hoeft geen kenner te zijn om ernaar te luisteren. Net als westerse klassieke muziek biedt ook Indiase klassieke muziek genoeg aanknopingspunten aan liefhebbende leken. Het is muziek van de lange adem, die bezwerend werkt en rustig op gang komt, maar allerminst bedoeld is om bij in slaap te vallen. Aandachtige luisteraars met een volwassen aandachtsspanne horen hoe de muziek zich ontvouwt van traag naar snel, van simpel naar gecompliceerd en druk. Mocht u geen zin hebben om daar constant op te letten? Geen nood, ook als u gewoon wilt relaxen zit deze muziek u beslist niet in de weg.
