Muziek in een oud zwembad, gaat dat niet veel te veel galmen? In Den Haag vertrouwen ze het wel.
Jaren was het een begrip in Den Haag: Zwembad De Regentes in het Regentessekwartier. Bij de opening in 1920 één van de modernste zwembaden ter wereld. Veel Hagenaars kwamen hier voor de zwemles, voor het vrij zwemmen of – nog Haegser – voor de tearoom erboven. Maar de tijden veranderden en in de jaren tachtig moest het zwembad dicht.
De buurt wilde het gebouw niet kwijt en besloot er een theater in te richten. Daarbij werd expres veel van de originele zwembadstructuur – kleedhokjes, doucheruimtes, tegeltjesvloer – behouden bleef. Alleen het hoognodige werd veranderd, bijvoorbeeld om de akoestiek droger te maken en voor een podium te zorgen. Hiermee was Theater de Regentes haar tijd twintig jaar vooruit, want pas in de jaren tien, in het hipster-tijdperk, werden zulke nostalgisch-industriële interieurs normaal.
In deze onalledaagse omgeving namen we in 2002 Badmuziek op, een concert met moderne en hedendaagse muziek voor kleine bezetting. Soms is het subtieler dan subtiel, zoals bij Cage (waar een bariton alleen een publiek toezingt), of bij Kristinsson, waarin een enkele basklarinet de hele compositie moet dragen. Bertola pakt met zijn vier fluiten wat breder uit. En Fernando Rincon Estrada krijgt dertien minuten de tijd – bijna de helft van het concert. Het concert is kort maar intens. Onze gehoorspieren zijn na dit zwembadbezoek weer helemaal in conditie. Niet vergeten om na afloop nog even te douchen, en misschien in de tearoom nog kwast met een notentaartje te nemen.
