Genres: Balkan | Classicisme | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Béla Bartók | Franz Liszt | Ludwig van Beethoven | Max Bruch
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Vier prachtige stukken in totaal verschillende stijlen, voor de welluidende combinatie piano, klarinet en cello.
Misschien is het een zwaktebod om een concert aan te kondigen met “deze muziek is heel mooi”. Van vaklui zoals wij verwacht je toch wel iets meer. Maar het of je nu naar de laatromantiek van Bruch luistert, naar het etnische modernisme van Tajčević of het echte modernisme van Sydeman, steeds valt ons op: wat is dit, op zijn manier, een prachtig stuk.
Max Bruch, nog steeds bekend om zijn Eerste vioolconcert, horen we hier met een Roemeense melodie. De inspiratie moeten we waarschijnlijk zoeken bij de zigeunermuziek, die dankzij Liszt salonfähig was geworden. De lange, klaaglijke en zo mooi voor strijkers geschreven melodieën klinken op cello en klarinet misschien nóg wel klaaglijker.
De Serviër Marko Tajčević (1900-1984) werd componist in een tijd dat Bartók furore maakte. Bartók had bij veldwerk de echte oermuziek van de Karpaten ontdekt en die uitgebreid in zijn muziek verwerkt. In zijn kielzog kwam een hele generatie Balkancomponisten die nu hetzelfde durfde te doen. De Zeven Balkandansen uit 1927 doen sterk aan Bartók denken: voor de stoere dissonerende kwinten en parallelle kwarten had de Hongaarse meester zich niet geschaamd.
Bij het Trio Montagnana (sic) dacht de Amerikaan Jay Sydeman waarschijnlijk niet aan de Karpaten. Eerder moeten we de Rocky Mountains voor ons zien. Sydeman was namelijk net naar Californië verhuisd. Hij had de strenge avant-garde de rug toegekeerd en verdiepte zich, helemaal in de tijdgeest, in allerlei esoterische tradities als boeddhisme en antroposofie. Men vinde ervan wat men vindt, maar het maakte zijn muziek zoveel menselijker. Nog wel atonaal, maar zeer speels en gevoelig. Ritme en melodie zijn geen vieze woorden meer, en – dat is zeker ook de verdienste van de uitvoerenden – het speelplezier spat ervan af.
We zouden het bijna vergeten, maar er staat ook nog Beethoven op het programma. Zijn Trio opus 38 neemt zelfs meer dan de helft van het programma in beslag. Het werk is een bewerking van zijn Septet voor blazers opus 20. We zullen voor de rest de muziek maar voor zich laten spreken.
