Je kunt je muziek ook op straat spelen. Maar als je in een zaal staat en wij zijn erbij, zijn je noten voor de eeuwigheid.
In september 2023 overleed Charles Gayle, 84 jaar oud. Op het moment dat we dit concert uploaden is dat nog maar een dikke maand geleden. Wat moeten we missen, wie is ons ontvallen?
Gayle werd actief als saxofonist rond 1960. Free jazz was toen de stijl in opkomst en Gayle sprong op die trein. Rijk werd je er niet mee: de meeste luisteraars vonden het maar piepknor. Zo ging Gayle op straat spelen – en op den duur ook op straat wonen, want geld voor de huur had hij niet.
Pas in 1988 werd hij opgepikt door een muzieklabel en kreeg hij financiële zekerheid en een dak boven zijn hoofd. Anno 1995 is Gayle intussen een gevestigde naam. Hij en zijn trio zijn verbonden aan de Knitting Factory uit zijn woonplaats New York. Een nachtclub voor experimentele muziek, waar verschillende combo’s mee verbonden zijn. Over het algemeen zijn dat postmoderne groepen die ergens tussen jazz en modern klassiek in opereren.
Gayle is met zijn ouderwetse freejazz een vreemde eend in de bijt. Maar wel een zeer getalenteerde. Naast de tenorsax speelde Gayle ook piano, bas en basklarinet, en ook in dit concert grijpt hij in twee nummers naar de toetsen. In zijn muziek combineert hij de geest van de freejazz met het vormbesef van de bebop. Van traditioneel ingestelde muzikanten kreeg hij vaak te horen dat freejazzmuzikanten geen bebop konden spelen, dat ze maar wat deden. Gayle laat willens en wetens horen dat hij wel degelijk een fatsoenlijke solo kan spelen. En dat hij ook niet terugschrikt voor bebop, want na een concert vol eigen werk klinkt daar opeens een nummer van Thelonious Monk als toegift.
Helaas hebben we, behalve voor de toegift, geen namen bij de nummers.
