Genre: Barok
Componisten/uitvoerenden: Alessandro Scarlatti | Arcangelo Corelli
Opnametechniek: Richard de Gruyl
Italianen, Duitsers en Oostenrijkers bekvechten weleens over wie de beste muziek heeft gemaakt. Rond 1700 was dat helemaal geen punt: het was Italië voor en Italië na.
Misschien hebt u het vaker gelezen of gehoord, maar rond 1700 vond er een kleine revolutie plaats in Italië. Door allerlei muzikale vernieuwingen kreeg de muziek een beweeglijkheid die ze nooit eerder had gehad. Overal in Europa gingen componisten deze nieuwe akkoordprogressies navolgen.
Italiaanse muziek werd een rage en deze rage had een paar grote duvelstoejagers. In de eerste plaats Arcangelo Corelli, de beroemde violist die de sonate en het concert groot maakte. Dankzij zijn schier eindeloze roem werd instrumentale muziek ineens serieus genomen als apart genre, en niet alleen als inleiding pauzevulling bij vocale programma’s.
Alessandro Scarlatti verdiende zijn sporen in een ander genre. Hij stond (mede) aan de wieg van de opera seria, het meest gewaardeerde operagenre van de achttiende eeuw. De handeling is stijfjes en het verhaal is ondergeschikt aan de muziek, maar deze vorm levert o zo prachtige aria’s op. Helaas, helaas vraagt zo’n opera altijd om een castraatzanger. Met de praktijk van het castreren verdwenen ook deze opera’s van het repertoire. Daarom is Alessandro Scarlatti een heel belangrijke, maar niet heel bekende componist (in tegenstelling tot zijn zoon Domenico). Gelukkig kunnen deze aria’s ook door een krachtige mezzosopraan worden gezongen. Hier horen we een paar aria’s uit het zeer omvangrijke operawerk van Scarlatti sr.
Barokensemble Collegium Ad Mosam: Isabel Schau | viool Alexander Seibert | viool Martin Ehrhardt | altviool Bernard Woltèche | violoncello Michael Dücker | theorbe David van Bouwel | klavecimbel
