Jaaa, het is weer zover hoor! Een luchtig middagje met Franse chansons in alle soorten. Soms een feest der herkenning, vaak een bijzondere kennismaking.
We geven het grif toe: ook wij willen weleens wat anders dan steeds die oude muziek, nieuwe muziek en experimentele jazz. Eén keer per jaar kunnen we onze zinnen verzetten op het Concours de la Chanson, waarop Nederlanders zich uitputten om hun eigen versies van diverse Franse liederen te brengen.
Dit jaar ligt de focus opmerkelijk ver naar voren. De twee grote hits van Édith Piaf zijn zeker aanwezig, en we treffen ook een enkel nummer van Trenet of Gainsbourg aan. Maar heel veel andere artiesten nemen hun zelfgeschreven nummers mee, of coveren Franstalige pop. Naast Céline Dion (afkomstig, weet u nog wel, uit Franstalig Canada) horen we ook Ça plane pour moi van Plastic Bertrand. Een punkklassieker die zo onnozel maar tegelijk ook zo catchy is dat hij bijna weer kunst wordt – niet in de laatste plaats door zijn supervage tekst.
