Hedendaagse muziek is moeilijk. Gelukkig kan een vergelijking met oudere, bekende muziek de weg soms plaveien.
George Crumb (1929-2022), een Amerikaan van briljante muziek in de schaduw van de grote vernieuwers, was fan van Béla Bartók, een Hongaar die zichzelf en zijn muziek opnieuw uitvond door moderne muziek aan de volksmuziek van zijn vaderland te paren. Bartók schreef bijvoorbeeld de Mikrokosmos, een pianoleer in zes boeken waarin zijn idioom van alle kanten verkend wordt. Dat ga ik ook doen, moet Crumb gedacht hebben, en in de jaren zeventig schreef hij vier boeken Makrokosmos.
In het derde en vierde boek komen er twee pianisten aan te pas (twee piano’s in boek III, piano vierhandig in boek IV); in boek III bovendien ook nog twee slagwerkers. De piano wordt steeds elektrisch versterkt. De invloed van Bartók is misschien niet meteen te horen, maar de insteek blijft dezelfde: Crumb verkent alle aspecten van zijn eigen stijl in een partituur die geheel van uit de pianologica is gedacht.
