Genre: Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Benjamin Britten | Johannes Brahms
Opnametechniek: Peter Krul
Een relatief nieuw solo-instrument, dat is de altviool. Na eeuwen een dienende rol te hebben gespeeld, werden haar expressieve kwaliteiten in de twintigste eeuw ontdekt.
De altviool klinkt maar een kwint lager dan de viool, maar door zijn andere klankkleur klinkt ze veel donkerder, cello-achtiger. Het is dan ook niet zo vreemd dat Benjamin Britten in zijn stuk Lacrimae, “tranen”, de solorol aan de altviool geeft. Je hoort de treurende cello, maar dan als “vrouwenstem” in plaats van als “mannenstem”.
Maar de negentiende-eeuwse Brahms, heeft die ook een altvioolsonate gecomponeerd? Dat wisten we niet! Nou, eigenlijk kennen we dit stuk ook beter als zijn Tweede klarinetsonate. Maar wat Mozart al ontdekt had in zijn Kegelstatt-Trio – dat de klarinet en de altviool veel van hun bereik, en hun expressieve kwaliteiten delen – komt nu Brahms goed van pas. Je kunt de twee sonates uitstekend op altviool spelen, en het heeft de zegen van de meester zelf.
