Eindexamen Sanne Nieuwenhuijsen

Dirigent worden is nog een vak apart. Bij een eindexamen staat er misschien niet de druk op dat alles meteen goed moet zijn, dat een klein verlies van concentratie meteen tot een foute noot leidt. Maar daar staat tegenover dat je helemaal afhangt van je uitvoerenden. Sopranen verkouden, tenoren te vroeg ingezet – jij krijgt er de schuld van. Je moet de touwtjes in handen houden zonder dat het koor of het orkest zich betutteld voelt. Je moet zorgen dat de musici uit zichzelf doen wat ze moeten doen.

In dit eindexamen kiest Nieuwenhuijsen voor de neoklassieken van de jaren dertig. Een keus tussen oud en nieuw in. Hun koormuziek is onmiskenbaar twintigste-eeuws, maar op een heel ingetogen manier. Zowel Strategier als Andriessen horen we in religieuze koormuziek. Een genre waarin natuurlijk een enorme traditie meespeelt. Die traditie laat vooral Strategier zonder gêne doorklinken. Moeilijk voor zangers en luisteraars wordt het nooit. De moeite ligt vooral bij de dirigent, die de subtiele haken en ogen aan dit stuk hoorbaar moet maken zonder het grote verband kwijt te raken.