Galaconcert Altvioolfestival 2009
21 februari 2009, Bernard Haitinkzaal, Conservatorium van Amsterdam
Genres: Barok | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Felix Mendelssohn Bartholdy | Georg Philipp Telemann | Max Knigge | Toru Takemitsu
Opnametechniek: Daniël van Horssen/ Mels van Gool
Niets mooiers dan een altviool, maar normaal hoor je haar alleen als onderdeel van een stemmenweefsel. Op een Altvioolfestival mag ze schitteren.
De viool won het in de loop van de zeventiende eeuw van de altviool door haar heldere klank. Deze klank past bij de esthetiek van die tijd en had bovendien als voordeel dat het instrument op een bedje van lagere strijkers goed hoorbaar bleef. De altviool moest voortaan maar de rol van vulstem bekleden. Maar het instrument bleef altijd zijn liefhebbers houden.
In dit galaconcert horen we vier werken waarin de altviool een grote rol speelt – vaak zelfs de enige. Telemann opent het bal met een kort concert voor vier altviolen alleen – zonder orkest, bas of toetsinstrument.
Daarna horen we het Strijkkwintet opus 87 van Mendelssohn. Daar moeten de altviolen opnieuw genoegen nemen met een rol in het middenregister, maar doordat het er twee zijn hoor je ze een stuk prominenter. Zoals dat hoort in een kwintet treedt het altvioolpaar vaak uit de schaduw om zelf de melodie te mogen dragen. Op dat moment is het verschil in klankkleur met de viool goed te horen.
De Japanner Toru Takemitsu – een modernist, maar eentje die zich niet stoorde aan regeltjes of stromingen – zet de altviool tegenover de piano in A bird came down the walk. En Max Knigge, de enige levende componist en destijds twintiger, die zet de altviool als solo-instrument tegenover een orkest dat helemaal uit altviolen bestaat. Die moet wel erg van het instrument houden! Geen wonder, want hij bespeelt het zelf. In het orkest vinden we hem bij de vierde altvioolpartij.
