Grachtenfestival 2012 – Minimale Tonen #3

Minimal music vindt zijn oorsprong ergens in de krochten van de Fluxuswereld, maar kwam midden jaren zestig aan de oppervlakte dankzij In C van Terry Riley. Natuurlijk werd er schande van gesproken door de modernistische muziekkritiek: tonale muziek, dat kon natuurlijk absoluut niet! Tien jaar later was de wereld er rijp voor en sloeg de minimal music overal hard in.

Nog weer tien jaar later – Steve Reich en Philipp Glass waren intussen gearriveerde componisten – was de minimal music zo ingeburgerd dat zelfs filmcomponisten ermee aan de haal gingen. Michael Nyman bijvoorbeeld, die voor zijn partituren werk van bijvoorbeeld Mozart volgens minimal-methodes verknipte en zo van een compleet nieuwe sfeer voorzag. Critici vinden hem maar een charlatan, die een verkapt arrangement voor iets nieuw laat doorgaan. Maar het resultaat mag er wezen. Ook in de concertzaal heeft hij al veel mensen overtuigd.

Deze en nog drie andere componisten hoort u hier in handen van het Amstel Quartet. Aan de hand van de mooiste en meest uiteenlopende muziek laten deze vier Amsterdamse saxofonisten al jaren zien dat hun instrumenten niet hoeven onderdoen voor het zoveel meer gelauwerde strijkkwartet!