Aan het slot van dit excentrieke festival horen we wederom de basklarinet. En een hoop elektronica.
In 1996 werd het Zuid-Nederlands Jazzfestival omgedoopt tot het Zuid-Nederlands Festival. De muziek die er klonk, kon je niet zomaar ‘jazz’ noemen. Eerder was het avontuurlijke muziek met zijn wortels in alles behalve jazz, die in geen enkel hokje echt thuishoorde. Het gevolg was een vijftal allemachtig rare en vaak korte optredens.
Eerder op het festival hoorden we al twee basklarinettisten en een contrabasklarinettist in ‘De Lage Samenzwering’. Ook dit concert begint behoorlijk in de laagte. We horen elektronisch gebrom vanaf een geluidsband, waarna Michael Lowenstern – een van de drie Lage Samenzweerders – op de basklarinet inzet. Hoofdact is echter zijn naamgenoot Michael Gordon, die de toetsen bespeelt. Hij beheerst, met zijn geluidsband en zijn livespel, natuurlijk de laagte én de hoogte. In de hoogte wordt hij bijgestaan door violist Todd Reynolds. En door zangeres Katie Geissinger. Het is bijna van een teleurstellende normaalheid dat er bij dit rare ensemble een ‘gewone’ jazzzangeres aanschuift – alsof je ergens in de kroeg zit. Maar echt gewoon wordt het toch niet. Gelukkig maar.
