Eind 2007 overleed altviolist en componist Michail (Misha) Geller, 70 jaar oud. Deze opnamesessie is een in memoriam.
De geboren Rus Misha Geller kwam in 1978 naar Nederland en bleef er hangen. Zijn belangrijkste verdiensten liggen in zijn werk als altviolist. Als conservatoriumdocent was hij onder meer de leermeester van Esther Apituley – vaste gast in onze concertarchieven. Maar ook als componist verdiende hij zijn sporen – zeker toen hij in 1992 na een beroerte het altspelen moest opgeven.
Deze opnamesessie thematiseert licht en duisternis. Los caprichos is een serie etsen van Francisco Goya. “Als de rede slaapt, komen er monsters”, zo luidt de boodschap van de serie. Een regelrecht pleidooi voor de Verlichting. En daar zit ook de paradox: Goya’s werk is helemaal niet helder en klassiek. Hij schept het grootste genoegen in het duistere, het dramatische, het fantastische. Goya is, heel vroeg al, de ultieme romantische kunstenaar. En dat spreekt Geller weer aan.
Wat de verlicht denkende Goya van de middeleeuwse middeleeuwer Dante zou denken, kunnen we wel raden. Toch passen ze bij elkaar: Dantes hel was gewoon de hel, Goya’s hel is het bijgeloof. En, zo weten we allemaal, Dante gaat door de hel om via het vagevuur in de hemel te komen. De navertelling van dit verhaal dient als brug naar een ander stuk van Geller: Nebo, ofwel Hemel.
