Componisten/uitvoerenden: Christian Wolff | Frank Denyer | James Fulkerson | Morton Feldman
Opnametechniek: Boris Nieuwenhuijzen
Of deze componisten allemaal vrienden waren is ons niet bekend. Maar een band hebben ze wel.
Morton Feldman groeide op in de Amerikaanse traditie van toevalsmuziek. John Cage en consorten, dat werk. Gaandeweg kreeg hij een andere specialiteit: meditatieve stukken die vaak een uur of (veel) langer duren. In dit concert geen stukken van excessieve lengte, wel stukken met een meditatief karakter. In zijn Durations worden notenduren flink gerekt en tegenover elkaar gezet. Door het schaarse, kale karakter van de muziek ga je je vanzelf concentreren op de lengtes van de noten.
De andere componisten op het programma hebben verschillende achtergronden. Christian Wolff heeft een sterke band met John Cage. Zo kwam zijn vader ooit aan met een vertaling van de I ching, die op Cage grote indruk maakte. Later ging hij om met Cornelius Cardew en Frederic Rzewski, twee componisten die begonnen in de stijl van de Europese avant-garde maar zich door hun communistische gezindheid tot een populistische stijl bekeerden. Daar hield Wolff een oor voor ouderwetse piano-improvisatie aan over. De Brit Frank Denyer interesseert zich voor niet-westerse muziek en hield daar een interesse voor microtonale systemen aan over. De Amerikaan James Fulkerson, die alweer jaren in Nederland woont, heeft ook met Cage samengewerkt, maar evengoed met componisten van heel ander pluimage. De titel van zijn Structures IV lijkt een verwijzing naar het allerstrengste werk van Boulez. Het kan best zijn dat ook Fulkersons stuk op seriële principes berust. Maar met zijn breed uitgesponnen stijl zijn we toch niet ver weg van Feldman.
