Nationaal Jeugdorkest

Tweeëntwintig jaar eerder had Brahms al zijn eerste pianoconcert geschreven. Het werd niet geweldig ontvangen en Brahms keek de komende jaren wel uit om iets voor orkest te schrijven. Pas na zijn Eerste symfonie, in 1876 na een moeizaam proces tot stand gekomen, begon het te lopen. Het is ook vast geen toeval dat zijn Tweede pianoconcert vier delen heeft in plaats van drie – alsof het een symfonie is. Maar dat doet aan de inhoud niets af. In vier altijd beschaafde, maar contrastrijke delen neemt de piano het op tegen het orkest. Het scherzo – het deel dat volgens puristen in een concert niet thuishoort – is een vlotte afwisseling voor het ernstige openingsdeel en een inleiding op het prachtige langzame deel – zo op en top Brahms dat we er eigenlijk niets over willen schrijven. U moet het gewoon zelf horen. Zeker ook vanwege de pianist: dat is niemand minder dan Youri Egorov. Deze gevluchte Russische dissident beleefde in Nederland een bliksemcarrière tot hij in 1988 door aids geveld werd.

Verder staan op het programma: de Enigmavariaties van Elgar en de 6 korte stukken opus 6 van Webern. Elgar is een begrijpelijke keus: een publieksfavoriet die het altijd goed doet en jeugdorkesten zeker niet voor het hoofd zal stoten. Webern is moeilijker: fluisterende, korte, atonale werkjes waarin de musici het uiterste moeten geven om de muziek te doen te doen spreken. Is een Jeugdorkest wel opgewassen tegen die taak? Oordeel zelf.