Genre: Classicisme
Componisten/uitvoerenden: Joseph Haydn | Ludwig van Beethoven
Opnametechniek: Wijnand de Groot
In de klassieke periode was het pianotrio mateloos populair. Dat was een zegen, maar ook een kleine vloek.
Het publiek had namelijk vaste verwachtingen van een pianotrio. De piano bepaalde het verloop van de muziek, terwijl de viool de melodielijnen kopieerde en de cello niets anders deed dan meespelen met de baslijn. Gaf je de strijkers meer te doen, dan liep je financieel risico omdat de uitvoerenden dat niet konden spelen.
Haydns pianotrio’s gaan nog sterk naar de oude trant, al doet hij hoe langer hoe meer pogingen om eruit te breken. Pas bij Beethoven krijgt niet alleen de viool, maar ook de cello een eigen rol. Het Aartshertogtrio opus 97 – zijn laatste werk in het genre – is opgedragen aan Beethovens mecenas en pupil aartshertog Rudolf van Oostenrijk. De première in 1814 werd een drama, omdat Beethoven zelf de pianopartij wilde spelen terwijl hij dat door zijn doofheid eigenlijk niet meer kon. Maar de man was een levende legende. Daarom keken de critici welwillend in de bladmuziek, en zagen dat Beethoven zichzelf had overtroffen.
