Barry Guys muziek hinkt op vele gedachten, maar gaat niet mank.
De Britse componist en bassist Barry Guy komt uit de freejazz. Druk gedoe, geen grenzen en iedereen zijn eigen stem, daar groeide hij mee op. Maar uiteindelijk bleek de onbegrensdheid van de freejazz juist een grens: je kunt er geen kant mee op. Als je er richting aan gaat geven, gaat de geest van ‘alles mag’ er al gauw uit.
Guy besloot daarom het idee van ‘verplichte vrijheid’ los te laten en zijn inspiratie te zoeken bij de gecomponeerde muziek. Zo rigide als de klassieke avant-garde werd hij nooit, maar van tevoren iets nauwergezet bepalen wat je gaat doen, dat moest toch kunnen. Wat op den duur ook moest kunnen, was tonaliteit. Of het wat rustiger aandoen tussen alle drukte. Zo horen we hier in Guys vijftig minuten durende compositie Annunciation de freejazz, de minimal, de avant-garde van de jaren zestig en Corelli naast en door elkaar. Allemaal om het chaotische maar toch harmonieuze en uiteindelijk zonneklare verhaal van Maria-Visitatie.
