NSJ 2003 – Bhedam

Als er in de geschiedenis van de jazz één constante is, dan is het deze: zuivere jazz bestaat niet. Jazz is ooit ontstaan als typische grotestadsmuziek, een mengeling uit ragtime, blues en songs met het instrumentarium van marsmuziek. Gemaakt ook door creolen, door mensen die wit noch zwart waren, en zich daarom niet aan één traditie gebonden voelden. Sinds de jaren tien heeft de jazz steeds nieuwe invloeden opgenomen: allerlei soorten klassieke muziek, latin, zigeunermuziek en ten slotte popmuziek.

Aziatische muziek heeft niet de mate van belangstelling van jazzmusici mogen genieten die latin of pop ten deel is gevallen. Toch zijn er genoeg bewijzen dat ook deze muziek zich daarvoor leent. Alice Coltrane is hierin de grote pionierster. In dit concert, deel van North Sea Jazz 2003, krijgt ze navolging. Een combo waarin we enkele van de meest vooraanstaande Nederlandse jazzmusici terugvinden, voert een zestal (of eigenlijk een zevental) composities uit met invloed van de Karnatische muziek (de klassieke muziek van Zuid-India). De term ‘bhedam’ wordt in die traditie gebruikt voor ‘modulatie’, maar betekent letterlijk ‘verandering’. De verandering die voor de Karnatische traditie radicaal is, is voor de jazzmusici een tweede natuur. En mocht u zich afvragen of Oene van Geel, Mark Haanstra en andere Friezen wel de juiste mensen zijn om een Indiase traditie te hanteren, dan is daar altijd nog B.C. Manjunath. Vanachter het Indiase slagwerk ziet en hoort hij dat het goed is.