Het is moeilijk om te spelen en niet gemakkelijk om te luisteren. Toch is dit werk al jaren favoriet in de concertzaal.
Olivier Messiaen (1908-1992) was geen componist van gemakkelijke muziek. Terwijl zijn tijdgenoten, zeker in Frankrijk, zich uitputten in ironisch neoclassicisme, wilde hij blijven vernieuwen. Hij trok de lijn van Debussy door en schreef muziek die tegelijkertijd sensueel, spiritueel en cerebraal is. Muziek die je aandacht opeist en die je misschien niet meteen mooi vindt. Maar ook warmbloedige muziek die met liefde geschreven is, en die zich welwillend aan je ontvouwt. Op voorwaarde dat ze goed gespeeld wordt natuurlijk: als de musici het zelf niet begrijpen zal de luisteraar het ook niet gauw waarderen.
Een van Messiaens bekendste werken is het Quatuor pour la fin du temps voor klarinet, viool, cello en piano. Messiaen schreef het tijdens de Duitse bezetting, toen hij zelf in een interneringskamp zat. We horen zijn hoogst persoonlijke visie op het katholieke geloof, en op de natuur: meer dan voorheen (maar nog lang niet zoveel als in zijn latere werk) treden vogelgeluiden op de voorgrond.
Het Quatuor is waarschijnlijk zijn meest uitgevoerde werk. We hebben het door de jaren heen meerdere keren opgenomen. Bent u fan, dan kunt u via onze website deze opnames mooi vergelijken.
