Ralph van Raat: Een eeuw Nieuwe Muziek

Ralph van Raat werkte zich begin deze eeuw in een rotvaart op tot een van ‘s werelds meest vooraanstaande pianisten van Nieuwe Muziek. Zijn uitvoeringen verschenen op het label Naxos en bij in het nieuwe Muziekgebouw aan ‘t IJ werd hij kind aan huis. Van Raat bleek een brede smaak te hebben: de etudes van Ligeti prijken prominent op zijn repertoire, maar met dezelfde toewijding speelt hij de meditatieve stukjes van Hans Otte.

In dit programma blikt Van Raat terug op de twintigste eeuw. Nu al, aan het begin van zijn carrière, kan hij het zich permitteren zijn eigen keuze te doen gelden. Stravinsky, Ravel en de neoklassieken ontbreken, maar het radicale modernisme van Henry Cowell krijgt de ruimte. Naast de Tweede Weense School is er ook ruimte voor Josef Matthias Hauer, de componist die al vóór Schönberg met een twaalftoonssysteem kwam. Na de oorlog horen we twee minimaliconen, Louis Andriessen en John Adams, maar ook de radicale Helmut Lachenmann en de juist erg conventionele Frederic Rzewski. Rzewski zou een van Van Aarts favoriete componisten worden: hij zou het volledige pianowerk van hem opnemen, en de Amerikaan gunde hem zelf de wereldpremière van sommige werken.