Als je ouders je Rembrandt noemen, schept dat wel verwachtingen wat betreft de creativiteit. Bij jazzpianist Rembrandt Frerichs zit dat wel goed.
Dit is een trio zoals een jazztrio bedoeld is: de piano maakt de dienst uit, bas en drums zijn begeleiding en treden slechts bij uitzondering uit de schaduw. Wat doet de pianist met deze macht? Hij trekt de jazz behoorlijk strak. Het lijkt soms wel of hij twee solo’s voor de prijs van één levert. Terwijl het basistempo gelijk blijft, voert hij de dichtheid van zijn pianospel op. Onnavolgbaar maar o zo natuurlijk rollen de loopjes over elkaar. In vier minuten heb je voor minstens acht minuten aan improvisatie gehoord.
In twee tracks maakt Frerichs niet zo soeverein de dienst uit. In dit concert, gegeven op Pure Jazz 2007, treedt nog een <i>special guest</i> aan. In “Stilleven” en “Terrorism Hotline (deel 2)” zingt ook Ignaz de Wiel nog een woordje mee.
