Genres: Impressionisme | Piano | Romantiek
Componisten/uitvoerenden: Claude Debussy | Maurice Ravel | Niccolò Paganini | Sergej Rachmaninov | Witold Lutoslawski
Opnametechniek: Cees Sterrenburg / Diederik Geijtenbeek
Bijna een eeuw lang duurde de romantiek. Generaties lang werden concerten gedomineerd door dromerige, diep persoonlijke muziek. En het leek of het altijd zo zou blijven…
Maar het zou niet altijd zo blijven. Tegen 1900 begon de romantiek zichzelf te ondermijnen. Een romantisch kunstenaar wilde namelijk ook persoonlijk en oorspronkelijk zijn, en voor vernieuwing zorgen. Na de Eerste Wereldoorlog was het wel gedaan met de romantiek. De negentiende eeuw en alles wat ermee te maken had kreeg ineens heel vieze associaties.
In dit recital voor piano vierhandig – typisch een bezetting die je met deze tijd associeert – horen we muziek die nog twijfelt. We beginnen met de Symfonie in b van Debussy – een jeugdwerk, vast bedoeld om georkestreerd te worden maar niet anders bekend dan voor piano vierhandig. Deze componist zou de hogepriester van het impressionisme worden maar begon als overtuigd romanticus. Ravel, die andere grote impressionist, hoort al wat meer bij een nieuwe wereld: die van het neoclassicisme. Zijn Rhapsodie espagnole is Ravel ten voeten uit. Witold Lutosławski ten slotte hoort eigenlijk nergens bij. Neoclassicus, neoromanticus, altijd gematigd maar met een open oor voor nieuwe muziek. Zijn Paganini-variaties staan in een lange romantische traditie, die in hetzelfde decennium nog werd gevoed door Rachmaninov.
Op hetzelfde concert voerde het pianoduo Van Veen ook de vierhandige versie van Le sacre du printemps uit. Helaas gaven ze geen toestemming om die uit te zenden.
